Zondag las ik de column van Max Wolters in de printversie van het onmisbare ‘Blik op Zeewolde’. De vinger ging op probleem ‘politieke rivaliteit’. Hij stelt dat wanneer de ene politicus een initiatief neemt, een rivaal het om zeep zal willen helpen. Om de titel ‘slagers’ te definiëren contrasteert hij het met het woord ‘bouwers’ en synoniemiseert hij het met ‘brekers’.
Mijn geschiedenisleraar vertelde dat hij democratie de minst slechte van alle vond. Op onze aarde met bijna 7 miljard mensen zijn er ook genoeg die helemaal niets op hebben met democratie. Dat kan een vrije keuze zijn en het past zeker bij de traditie van de vrije meningsuiting om ook dat gesprek toe te staan.
Na decennialang te hebben moeten horen over de groeiende kloof tussen politiek en de burger, zie ik nu dat volksvertegenwoordigers die kloof trachten te overbruggen met aandacht trekken. Hoe meer aandacht, des te meer stemmen en dat is meetbaar: disruptieve opmerkingen leiden in de peilingen tot een verandering in zetels en we kijken ernaar als ware het een spannend duel in de eredivisie.
De strijd tussen bijvoorbeeld Pechtold en Wilders vind ik vermakelijk. Het laat zien dat het er allang niet meer om gaat wat je doet, des te meer om de hoeveel lef die je hebt om opvallende of schokkende dingen te zeggen. Aantallen volgers op sociale media lijken belangrijker dan de manier waarop het volk vertegenwoordigd wordt. Verkiezingen zijn eerder een populairiteitstest dan een goede keuze. Verkiezingsbeloftes hoeven toch niet nagekomen te worden, noch door Rutte, noch door Wilders. Als het gaat om de inhoud kunnen we concluderen dat we geregeerd worden door het vermaak van de dag.
Ideologie dan. Vanwege de betutteling door liberalen zou grondlegger Adam Smith zich omdraaien in zijn graf. De socialisten raken steeds de weg kwijt en dan veranderen ze in draaikonten. Christenpartijen zouden trouw moeten zijn aan degene die door God boven hen is gesteld en op zo’n manier moeten handelen dat bij de hemelpoort een verklaring niet nodig is. Dat lijkt me nogal eens een spagaat. In de Bijbel heb ik het woord ‘democratie’ nog niet teruggevonden. De geschiedenis vertelt ook dat wanneer een overheid niet in staat is te brengen wat nodig is, ze aan relevantie verliest, welk staatsbestel ook.
Als politicus is het dus zaak om naast het bijhouden van de peilingen goed te blijven kijken naar de relevantie van die overheid waarvan jij deel wilt uitmaken en vooral blijven beseffen dat ook jij er op een dag niet meer toe doet. Beter is het om simpelweg van elkaar te houden, dat heeft nog nooit iemand kwaad gedaan.