Woensdagochtend liep ik naar mijn buurman Peter om met elkaar een kopje koffie te delen. Zeewolde is een klein dorp, daar hebben mensen slechts voornamen. Ik zag hem met zijn vrouw vier kinderen grootbrengen en doorwerken tot hij zijn grote droom kon leven. Juist toen ik een stap op de stoep zette reed hij van zijn oprit. Hij stopte, deed zijn deur open en keek vragend.
- ‘Ik kwam even koffie drinken.’
- ‘Ja, nee, sorry, ik moet naar gitaarles.’
- ‘Vertrekkersvrees?’
Zijn gezicht betrok tot een mengeling van twijfel en geluk, ik dacht dat hij in tranen zou uitbarsten.
- ‘Man, ik ben druk, moet nog zoveel doen, het is buffelen.’
Toch ging hij naar gitaarles. Nog even ontspannen misschien, of voor de laatste oefentips voor onderweg. Tijd genoeg straks.
Toen ik een jeugddroom realiseerde, ging Peter mee op de maiden-voyage. Het beeld dat ik van hem heb, staand op de boeg, de blik omhoog om de zeilen te inspecteren en de blik vooruit om te zien wat er komt, staat in mijn geheugen gegrift. Dat is Peter, bezig met oplossingen, zoekend naar avontuur.
Op 27 mei 2017 was het afscheidsfeestje bij de Watersport vereniging van Zeewolde, er waren veel mensen. Zijn schip de SY –Amante, een stalen Koopman 40, lag blinkend in de zon. Iedereen kon even aan boord om te proeven van dat leven. Het is gek om te bedenken dat hij met de jaarwisseling in de Cariben zal liggen. Maar eerst naar de kanaaleilanden, de golf van Biscaye over, Kaap Finistère ronden, aanleggen in La Coruña en een glaasje port in Lissabon. Dan door naar Gran Canaria en vandaar, ruimschoots zeilend op de Passaatwind, neemt de stroming je twee knopen sneller mee naar de overkant, richting Suriname.
Van de zeezeilers zijn er pakweg drie types. De eerste zijn de gezinnen waarvan de moeders na de oversteek van de Golf van Biscaye toch liever thuis bleef. Hun schip ligt te koop op de ‘Boulevard of broken dreams’. De tweede groep liep vast tussen de raderen van de maatschappij, herkenbaar aan zichtbare eenzaamheid en een ruim vol rum. Er zijn er ook die simpelweg van zeilen houden en zoiets willen als ‘De Oversteek’, rondje Atlantische oceaan of zelfs de wereld rond. Die mensen herken je aan vriendelijkheid, passie voor het spel met de wind en liefde voor onze aarde en het leven.
Peter gaat niet alleen. Hij verbouwde de Amante met hulp van Zeewoldenaren die meevaren tot Portugal. Daar komt Hans aan boord, een andere buurman die verhuisde naar Costa Rica, maar dit niet wilde missen en zelfs zijn oom meetroonde. Verder zijn bij Peter de mensen die aan hem denken en hem volgen via zijn Blog: http://sy-amante.blogspot.nl.
Peter, ik wens je fair winds and following seas.